"Dekolonizacja rozszerzona na teologie afrykanska

Studium bada dwa paradygmaty, które wp¿yn¿¿y na natur¿ tradycyjnej kultury i relacje przekazu ewangelicznego w Afryce. Z jednej strony, paradygmat dialektyczny s¿u¿y¿ Europejczykom, zw¿aszcza misjonarzom, przez wi¿ksz¿ cz¿¿¿ okresu kolonialnego. Misjonarze postrzegali Afryk¿ w sposób negatywny, do tego stopnia, ¿e wi¿kszo¿¿ z nich nie narääa na szwank swojego stanowiska. To stanowisko miäo na celu zniszczenie kädej tkanki tradycyjnego spo¿ecze¿stwa afrykäskiego. Stanowi¿o to podstaw¿ szkodliwej teorii "centroperyferii", któr¿ poparli Europejczycy. Z badania wynika, ¿e to w¿änie ta teoria "centroperyferii" uksztätowäa, na przyk¿ad, misyjne chrze¿cijästwo, aby pozostä jak obca religia, mimo ¿e ma prawie stäe oparcie w Afryce. Z drugiej strony, paradygmat dialogu postrzega rol¿ integracyjn¿, w której tradycyjna kultura mo¿e funkcjonowä w s¿u¿bie teologii i w ten sposób o¿ywiä afrykäskie chrze¿cijästwo. Korzystaj¿c z kontekstu Zimbabwe, studium twierdzi, ¿e ten ostatni model dialogowy jest bardziej odpowiedni do tego, by przeksztäci¿ afrykäskie chrze¿cijästwo w bardziej ¿ywe.