Aha

ସଂଜିତଙ୍କ କବିତା ସ୍ୱପ୍ନ ଆଉ ସ୍ୱପ୍ନଭଂଗର ରିଆଜରେ ଆଳାପ ତୋଳେ ନିଶବ୍ଦ ରାତିର ଝିଂକାରୀ ପରି,ଖୁବ୍ ଆସ୍ତେ ଆଉ ନୀରବରେ।ମୁହୂର୍ତ୍ତକୁ ମହୋତ୍ସବ କରିବାରେ ସେ ଧୂରନ୍ଧର।ମାଟି ଓ ମଣିଷର କଥା ତାଂକ କବିତାର ଆଦ୍ୟ ସ୍ୱର ହୋଇଥିବା ବେଳେ ପ୍ରକୃତିକୁ ନିରୀକ୍ଷଣ କରିବାର ଅଦମ୍ୟ ଉତ୍ସାହ ଓ ମାନବିକ ସଂବେଦନଶୀଳତାର ସ୍ପୁରଣ ତାଂକ କାବ୍ୟସତ୍ତାର ସାମଗ୍ରିକ ବିଭବକୁ ସୂଚାଏ।ମାନବୀୟ ପ୍ରେମ ତାଂକୁ ଶିଖାଇଛି ଅଂଧାରରୁ ତନ୍ତୁ କାଢି ବୁଣିବାକୁ ଡର ଉପରେ ଢାଂକି ଦେବା ପରି ଚାଦର।ଢେଉ ପରି ତାଂକ କବିତା।କବିତାରୁ ଫୁଲି ଉଠୁଥିବା ଚିତ୍ରମୟ ବାସ୍ତବତା ପାଠକଂକ ଦୃଷ୍ଟିରେ ଗୁନ୍ଥି ଦେଇଥାଏ ଶିହରଣ।ଜୀବନର ଅନେକ ପରୀକ୍ଷା ରୁ ପ୍ରାପ୍ତ ବିଚାରବୋଧ ତାଂକୁ ଯୁକ୍ତିସଂପନ୍ନ କରିଥିବାରୁ ସମକାଳରେ ସେ ବେଶ୍ ପ୍ରଭାବଶାଳୀ ଓ ପାଠକଙ୍କର ଖୁବ୍ ଅଂତରଂଗ।