ADVAITA MEDITATIE II: Ziel=God op het niveau van de onderlaag van het bestaan

De menselijke ziel is Geest, niet uit het niets geschapen, en niet verschillend van de essentie van God; op het niveau van de grond van het bestaan zijn zowel de menselijke ziel als God identiek. (2.1.11)Door te dagdromen met het fysieke lichaam stellen wij ons de wereld voor die bewoond wordt door afzonderlijke voorwerpen en personen. Zo creëren we mentaal het gevoel van isolement tussen de een en de ander. Dit is niet alles, we projecteren onszelf ook door de tijd, van het verleden naar de toekomst. We zijn altijd een project in aanbouw, dus we lijden onder voortdurende ontevredenheid.We kijken naar de buitenwereld voor iets dat een einde zal maken aan alle lijden en pijn, maar we krijgen alleen maar voorbijgaande antwoorden, niets blijvends. Totdat we in onszelf kijken en de non-duale aard van ons eigen Zijn in het tijdloze heden ontdekken.Dan kennen wij het eeuwige en Unieke "Ik", degene die hetzelfde "Ik" is van allen, waar alle zielen zich verzamelen in één Geest en ontdekken binnen het Absolute. En het zoeken houdt op, we hoeven niet langer geluk na te streven binnen een onbereikbare toekomst; we leven binnen het voortdurende heden en herkennen onszelf als Zuiver Bewustzijn, volledig zelf-lichtend.